นวนิยายโดย คอยนุช พิมพ์ครั้งแรก แพรวสำนักพิมพ์ พ.ศ.2549 ปกอ่อน กระดาษถนอมสายตา 103 หน้า
สำหรับผู้เขียนแล้วอายุ 40 ปี น่าจะเหมือนของใหม่ที่อยู่มาวันหนึ่งก็กลายเป็นของเก่าแบบไม่ทันตั้งตัว และจะเป็นของเก่าตลอดไป ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ แบบที่พี่มาโนชตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องนี้เชื่อมาตลอดว่า "ของใหม่ วันนึงก็กลายเป็นของเก่า แต่ของเก่า ยังไงก็ยังเป็นของเก่า" ของเก่าพวกนี้เฝ้ารอวันได้พบใครสักคน สถานที่สักแห่ง ที่เหมาะกับมันเหมือนเครื่องพิมพ์ดีดที่รอคนใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น เหมือนกล้องถ่ายรูปแบบใช้ฟิล์มรอคนเกลียดกล้องดิจิทัล เหมือนนาฬิกาไขลาน กระดาษเขียนจดหมาย ทีวีขาวดำ และข้าวของขึ้นสนิมมากมายที่รอคนที่ใกล้หมดอายุการใช้งานมาพบ และถ้าวันใดที่ได้มาเจอกันที่นั่นแหละ...คือ "นาครเขษม"...(บาส่วนจากคำนำ)
สภาพ : ตัวเล่มเรียบร้อยดี