โดย ก.สุรางคนางค์ จัดพิมพ์โดย หจก.บำรุงสาส์น พ.ศ.2513 ปกแข็งมีใบหุ้มปก 880 หน้า
"ยามเมื่อลมพัดหวน ลมก็อวลแต่กลิ่นมณฑาทอง
ไม้เอยไม้สุดสูง อยู่สู้ปอง ไผเอยบ่อได้ต้อง แต่ยินนามดวงเอย"
ลำนำเพลง "ลาวคำหอม" ที่แผ่วพลิ้วผ่านหีบเพลงปากเปรียบเสมือนสัญลักษณ์แทนตัวเขา "กริช แจ้งคำ" ซึ่งดูเหมือนจะไม่เคยลบเลือนไปจากความทรงจำอันแม่นยำของ "ปิ่นไพร" เลย
เธอยังอยู่ที่นี่ ที่หนองทรายคำ รอคอยคำมั่นสัญญาของเขา และวันนี้เสียงเพลงลาวคำหอมดังแว่วแผ่วกระซิบมาอีกครั้ง เป็นสัญญาณที่บอกชาวหนองทรายคำว่า "เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาตามคำมั่นสัญญาที่ได้ให้ไว้กับนางหญิง กลับมาตามความเรียกร้องของหัวใจ"
แต่ใครจะรู้เล่า ว่าเขาจะมาอย่าง "นายกริช แจ้งคำ" หรือ "กฤษดา กิติโยธิน"
สภาพ : โดยรวมเรียบร้อยดีตามอายุ ใบหุ้มปกแหว่งตรงสันด้านบนเล็กน้อย