จดหมายจากเกียวโต

โดย ฮิมิโตะ ณ เกียวโต (ลักขณา ปันวิชัย) พิมพ์ครั้งแรก แพรวสำนักพิมพ์ พ.ศ.2545 ปกอ่อน กระดาษปอนด์ 239 หน้า

“จดหมายจากเกียวโต” พยายามจะสะท้อนให้เห็นถึงแง่มุมต่างๆ ของประเทศญี่ปุ่นอย่างรอบด้าน ผ่านชีวิตนักเรียนนอกของฮิมิโตะ ณ เกียวโต ตั้งแต่เรื่องผู้หญิง อาหาร ร้านตัดผม ไปจนถึงแฟชั่น ด้วยสำนวนภาษาและประเด็นทางสังคมที่ช่างกระทบกระเทียบ แสบสัน ขณะเดียวกันก็มีการสอดแทรกคำถามยากๆ ให้ผู้อ่านสามารถขบคิดและหาคำตอบได้อย่างแยบคาย 

หนังสือเล่มนี้ถือเป็นรวมงานเขียนชุดแรกของ ฮิมิโตะ ณ เกียวโต นักเขียนสาวฝีปากกล้าที่สร้างกระแสและข้อถกเถียงมากมายในปัจจุบัน ถึงแม้เวลาจะผ่านมานานพอสมควรแล้ว แต่ประเด็นต่างๆ ให้หนังสือยังคงร่วมสมัยและสามารถอธิบายความเป็นไปบางประการในสังคมได้เป็นอย่างดี...

"ผู้หญิงญี่ปุ่นดูเหมือนจะเชื่อว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะสวย ไม่ว่าจะตายาว คิ้วห่าง ขาโก่ง หนังสือแฟชั่น โฆษณาเสื้อผ้าและเครื่องสำอางของที่นี่ ทำให้ผู้หญิงทุกคนเชื่อว่าความสวยมีหลายแบบ และทุกคนมีสิทธิ์ที่จะสวยในแบบของตัวเอง” 

ประชาธิปไตยในแฟชั่น 

“ร้านอาหารไทยมักจะไม่ใช่ร้านสำหรับหนุ่มสาวมานั่งกินเป็นคู่ๆ อย่างจะหวังโรแมนติก ส่วนใหญ่จะมาเป็นกลุ่มใหญ่กับเพื่อนฝูงหรือมากันเป็นครอบครัว... ทำให้คิดเล่นๆ ได้อีกว่าอาหารไทยในบริบทของสังคมญี่ปุ่นนั้น นอกจากจะแปลก ลึกลับ มหัศจรรย์แล้วยังไม่โรแมนติกอีกด้วย” 

ร้านอาหารไทย 

“เมื่อได้มาอยู่เกียวโต ฉันจึงมีความสุข เพราะดูเหมือนว่าเมืองนี้เป็นสวรรค์สำหรับคนขับรถไม่เป็น คนที่นี่เดินทางกันด้วยจักรยานเป็นส่วนใหญ่ ทางเท้ากว้างขวาง แบ่งกันใช้ ถ้อยทีถ้อยอาศัยระหว่างคนเดินกับคนใช้จักรยาน รถยนต์คันโต ๆ ของที่นี่ไม่ใจร้ายชอบบีบแตรดัง ๆ ใส่คนเดินเท้าหรือคนปั่นจักรยานอย่างโอหังอย่างที่ฉันเจออยู่เรื่อย ๆ ที่เมืองไทย” 

จักรยานคน (ไม่) จน

สภาพ : เรียบร้อยดี